Si një gjethe kthyer në gri
në natyrën e vranët,
me rrënjë që ushqejnë,
...që kërkojnë jetë...!
Si një re që lëviz me erën
kur fryn nga të gjitha anët...
Me Diell që nxeh,
...frymëzon...
aty lart mbi vete retë...!
Siluhet femre,
formë e njëtrajtshme
që duket sikur e prek...!
Në hije largohet, afrohet...
Formë ëndrre...
...kërkoj ta prek...!
Trembet nga ikja,
...e le...!
Kthehem në gri vjeshte,
me pranverë mbi kokë...
...hijen ndjek...!
ARDI OMERI
giovedì 6 gennaio 2011
Iscriviti a:
Commenti sul post (Atom)
Në vazhdën e atyre që kam mësuar, dhe pas të të shumtave që s'kam mësuar, po ju them se: - Askush nuk i do servilët, por të gjithëve u ...
-
Kur kërkova të mbledh lotët, që të krijoja një poezi! Gjeta aq shumë në rrugët e botës, sa më doli një roman i gjatë, i zi... Disa lo...
-
Ç’RËNDËSI KA ORA? Ç’rëndësi ka ora, kur akrepat kanë ndaluar? Orët e natës njeriu nuk i ndjen Janë orë dashurie, për ata që rrinë zgj...
-
Qielli i nxirë si një mace e zezë, Retë bardhë e zi shkojnë drejt të errëtës...! Diku larg në kohë një shkreptime e vonuar... Dielli fshihet...
Nessun commento:
Posta un commento