Etja për lumturi !

Kur të pashë drejt meje tek vije, u skuqa deri në kokë !
Kurrë më parë pa lule në një takim s'kisha shkuar por kur ti u afrove e dorën kur të dhashë u lehtësova!
Unë, një lule kisha prekur me atë dore, buzëqesha e sytë më shndritën,qeshe edhe ti e unë prapë u skuqa, ty të qeshte shpirti, dukej nga sytë që dot se fshihnin çiltërsine por e trasmetonin...
Në rrugë ecje lirshëm e toka gudulisej nga hapi yt...
Unë ndjeja të dridhej, apo isha si fëmijë i lumtur e po drishesha unë vetë !?
O perëndi ç'po më ndodh?
Mos vallë...?
Jo s'është e mundur, unë jam shumë i rritur për këto gjëra, gati gati kam harruar ç'ndjehet...!
Mmm, - pikërisht, prandaj...!
Koha kaloi si pa u ndjerë...!
Unë s'doja të shihja orën, i trembesha, doja ta ndaloja por nuk kisha guxim, doja të të prekja, të të puthja, të të shtrëngoja në gji e fort të bërtisja si i marrë: - Une jam i lumtur!
Por nuk e bëra, vazhdova të flas si kurrë ndonjëherë, vazhdova të admiroj një lule që kisha pranë, vazhdova të ëndërroj edhe pse zgjuar më shumë se kurrë isha, vazhdova të rri ndërsa duhej të lëvizja...!
Nuk di se ç'ndodhi e sa kohë kaloi, nuk mbaj mend asgjë, unë isha me një lule e më dukej se isha në Eden, isha rrethuar me lule por vetëm një shihja...!
Edhe pësë minuta, jo më shumë. edhe pesë minuta...!
Jo, nuk ishtë kënga, isha unë që doja edhe pësë, pastaj edhe pësë e prapë akoma, dukej sikur doja të ndaloja kohën...!
Etja për lumturi mi kishte tharë sytë, etja për lumturi mi kishte tharë buzët, etja për lumturi më bënte të lumtur dhe të dëshpëruar, "etja", ajo kërkonte kohën infinit... !
Të ndoqa me sy teksa largoheshe, shihja trotuarin tek vallzonte me ty, nën hapin tënd...!
Si lum ai, ti vallzon sipër tij... !
Sa zili që e pata në atë moment...!
U ktheva në shtëpi, shikoja dorën që kishte prekur lulen, ndjeja erën e saj, aromën e saj aty dhe, nuk e lava...!
I marr erë vazhdimisht, mban erën tënde, aromë luleje...!
-Eh, më vjen ta pres këtë dorë e në një vazo me ujë ta vë, kështu do të të kem edhe kur nuk je ...
Por mbase s'ka nevojë të pres dorën, ti prapë do te vish dhe dora do të më duhet...
Po, pa tjetër, "të ujis lulen" që do kem përballë... !
Ndërkohë po ulem të shkruaj një këngë.
Do ta këndoj kur të jemi përsëri bashkë, deri atëherë do kem gjetur edhe se si të ndaloj atë, kohën...!

©Ardi OMERI