VARGJET E MËKATIT!
Kur isha i ri,
luleshtrydhet i haja edhe të pa bëra,
lëng lëshonin me buzë kur i ndukja...
Të pjekurat, të pjekurat më linin njolla,
të njomat këndonin, në gojë kur i fusja...
Më pëlqenin frutat,
ishin si një terapi!
Por jo ato të butat,
të freskëtat që çelin në çdo stinë...
Kështu fillova të krijohem,
ose kështu më ngjante mua!
U mësova të jetoj me fruta të freskëta,
të fle e të zgjohem kur të dua...
Recitoja mbi pjeshkë të hajthshme,
dhe me epsh këndoja si një pirat.
Aty
lija peng shpirtin tim,
edhe kur shpirtin fusja në mëkat...
Por iken ato vite,
ikën bashkë me rininë time.
Tani, edhe pse s'jam zbardhur,
qëndis, si një kallogre, cohën me kujtime.
Herë pas here lexoj në shtrat,
dhe s'di as kujt i përkasin vargjet!
Ndonjëherë më duket sikur më kanë inat,
apo sikur po dënojnë mëkatet!
Kam bërë mëkate!?
Pse e vinit në dyshim?!
Por jam i mirë, i kam rrëfyer në vargje,
gjeni aty çdo gjë të shpirtit tim.
Jua thashë sonte,,
meqë nata sjell këshilla,
Apo që e nesërmja të mos më gjej zbuluar.
Por kur të lexoni ndonjë varg timin,
kuptojeni, gjithsesi;
një histori dashurie keni lexuar.
Mos kërkoni emra,
ndoshta ju vetë jeni një ndër to.
Poezia është e bukur,
dhe më e bukur, kur dikush ta dedikon.
Në
se jeni fruti që më ka velur,
kujtoni recitimet e mia mbi ëmbëlsinë tuaj...
Lëshonit nektar e më thërrisnit "i çmendur",
Pastaj, më merrnit shpirtin,
dhe në vetmi më linit të vuaj...
Tani dergjem si Gjergj Elez Alia,
sëmurur nga nektari i mëkateve të mia!
Ndërsa ju; Ju jeni përjetësuar,
në çdo varg të poezive që ju kam kënduar...
Mbajini
kujtim, janë të vyera,
Me dashuri jua kam dedikuar!
Londer 17.09.2021 03.56
