Si Perëndi mbi fytyrën e skuqur,
zverdhur, mavijosur inatesh...!
Si njeri prej mishi e gjaku,
i fortë, i dobët, i lodhur mëkatesh...!
Zgjas dorën, prek lehtë,
akoma, rishtazi, përsëri, lehtë...
Thith nektar mbi trëndafil të hapur,
me fuqi hyjnore...
Puth djallëzisht petalin e bukur
si drita e një fari në det...
Jetoj, flijohem, i fortë, i dobët,
në qënien time njerëzore...
ARDI OMERI
Iscriviti a:
Commenti sul post (Atom)
Në vazhdën e atyre që kam mësuar, dhe pas të të shumtave që s'kam mësuar, po ju them se: - Askush nuk i do servilët, por të gjithëve u ...
-
NJËRI KODOSH E TJETRI RRUFJAN…! Ti flet për Yjet tek i sheh të rrinë lart… Ti flet për Hënën magjiplotë edhe në një çerek... Ti flet për të ...
-
Harruar në yjet e natës, ndërsa i këndoje të bukurës Hënë... Rrugëve, si një kalorëse pa helmetë, me dritë falls ndriçuar, sa keq...! Harrua...
-
Kur kërkova të mbledh lotët, që të krijoja një poezi! Gjeta aq shumë në rrugët e botës, sa më doli një roman i gjatë, i zi... Disa lo...
Nessun commento:
Posta un commento