FOLA...!/ fr,- J'ai parlé ...!

FOLA...!

Nuk vura veten të shkruante si Hy,
apo si Dante ALIGER...!
Nuk u solla rrugëve të botës me madhështi,
apo si PEJGAMER...!
Nuk vrava e as preva kokë
si Sulltan në dhe të huaj...!
Nuk bëra xhandarin e të huajin
As tek burrat e as tek gruaja...!
Erdhi dita të ndjej një dallgë...
Të ndjej një dëshirë
Të kridhem ne te
Të bëhem ZOT e ZOT ta bëj...!
Të di e të tregoj,
Të marr e të jap,
Të jap e të kërkoj,
Ta kem e të më ketë...!
Ndaj fola:
- Në do mirësi në sy e dashuri në shpirt !?
Ke mua!
Në do engjëll e djall të të rrije pranë !?
Ke mua!
Në do dashnor të përkushtuar !?
Ke mua!
Në do burrë për shtëpi !?
Ke mua!
Në do gjithësinë në pëllëmbe të dorës!?
Ke mua!
Në do, çfarë do!?
Ke mua!
Mjaft të ndjesh e të më thuash:
- Të dua!!!

Në një ëndërr a dëshirë,
Një klithëm paqeje në kërkim,
Një e shkuar plot me rrugë
Zig-zag në të ikur e në rikthim...!
Kish folur shpirti,
apo ish jetë e paqtë në maturim?!
Krah kthej e rifilloj:
-Do gris me thonj çdo errësirë
Do të shqyej me duar malin
Do pi me etje ujin e krojeve
Do të mbyll shpellat e viganëve
Do ti ve sy Homerit me mua të këndojë
Do të ve sirenat në kor iso të mbajnë
Do të zbus akejtë,
që luftëra të mos ketë!
Do të mbys me frymë shpirti
të gjithë gjarpërinjtë e botes...
Do të çaj qiellin e do hy mes reshë
Do të falem mbi xhami,
e në kisha të Perëndive...!
Do të bej xheloz Zotat e paganëve
Hyjnorët dhe besimtarët...
Do të bëhem erë, shi, dëborë
Do të ndriçoj si Diell
Do të kriposem si uji deti
Do të bëhem Princ, Markez, Dozh e Mbret...
Ndaj Fola:
- Ja ç’dua të jem ...!
- Ja çdo të jem vërtet...!
----------------------------------
in fr

J'ai parlé ...!

Je ne vous mettez pas d'écrire comme Hy,
ou comme Dante Aliger ...!
Je n'ai pas été apporté au monde sur les routes avec l'altitude,
ou comme PEJGAMER ...!
J'ai pas tué, ni lui couper la tête
Comme le Sultan dans une terre étrangère,
Je n'ai pas fait le violent cop ou l’etrangers,
Ni a les hommes ni aux femmes…!
Est venu le jour de se sentir une vague ...
J’ai peut sentir un désir
Je plonge sur elle
Pour devenir un Dieu,et Dieu elle je fais….!
Je sais et je vais vous dire
Prendre et doner
Doner et demander
Ce que j’ai et elle m’a..!
Et j'ai parlé:
-Si vous voulez effet dans l’oeil et l;amour dans l’esprit?!
Tu m’as
Si vous voulez l’ange et diable de rester a cote de vous?!
Tu m’as
Si vous voulez amoreux dedie?!
Tu m’as
Si vous voulez un home pour a la maison?!
Tu m’as
Si vous voulez l’univers dans la main?!
Tu m’as
Si vous voulez,qu’est-ce que vouz voulez?!
Tu m’as
Est suffisante de sentir et dire
-Je t’aime !!!

Dans une reve ou desir,
Les cris d’une paix en recherchant,
Une dernieres rempli de sorte
Par enroulement des sortans et en retour…!
Avait parle l’esprit,
Ou ete la vie pacifique ou de maturite?!
Je me retour et je me recommence:
-Je vais dechirer avec les ongles chaque sombres
Je vais dechirer avec les mains le mont
Je vais boire avec soif l’eau de source
Je vais fermer les grottes immenses
Je mettrai l’oeil a Homer et avec moi il vait chanter
Je mettrai les sirenes en choeur avec moi de chanter le second voix
Je vais attenuer (akejte??),
Qu’il n’y pas des guerres!
Je vais tuer avec l;ame spirituelle
Tous les serpents du monde…..
Je vais ouvrir le ciel et je vais entrer entre les nuages
Je prierai sur le verre,
Et dans l'église de Dieux ...!
Je vais faire jaloux les Dieux des paien,
Les divine et les croiyants…
Je vais faire le vent, pluie, neige
Je vais briller comme le soleil
Je vais faire le sel comme l’eau de la mer
Je serai prince, marquis, Dozh et roi….
Et j’ai parle:
-Voici ce que je veux etre…!
-Voici ce que je vais etre vraiment…!

Ardi OMERI

./ PËRKËDHELJE NË VARG...

Beautiful dream..
it comes to me like a mermaid from the sea:
-The sea doesn't burn me, because there is love
The Golden Salt doesn't burn me, because there is love
My tired eye doesn't lie to me
When the bautiful soul appears
I don't get tired by your sea ramblings
because I'm thirsty for waves

When I'm with you:
let them tie my hands
let them close my ears
have them leave me alone
Just to touch a little from your skin
Just te let a tiny drop of my blood on you
Just the corner of my eye to look at you

I just want:
two hairs from your beautiful head
A tiny piece from your silky skin
as white as sparkling
The light of your eyes
that bring the depth of the ocean...

I write:
the poem of life,
the best one
the most beautiful
the sweetest
the dearest
the one that was always sung...

Why, are you the Odysse?

I'm the Homer in the 21 Century
I'm a little God and a little man
I adore the beautiful flower
I die and only in love,
I am born again.



PËRKËDHELJE NË VARG...

Ëndërr e bukur...
Që më ngjan më një sirene deti:
-Nuk me djeg deti mua se me do
Nuk me djeg kripa e bukur se me adhuron
Nuk më gënjen syri i lodhur
Kur sheh shpirtin e bukur
Nuk më lodh përçartja në detin tënd
Se ka etje për dallgë...

Kur jam me ty:
-Dua te me lidhin duart...
Dua të më mbyllin sytë...
Dua të më mbyllin veshët...
Të më lenë vetëm:
- një gisht të të prek...
Një pike gjak të të lag...
Një copëz sy të të shikoj...
Te kem:
-dy fije nga flokët e tua të bukur
Një copëz nga lëkura jote
Si mëndafsh i bardhë i praruar
Dritën e syve të tu si thellësia e detit

Te shkruaj:
-poemën e jetës,
Më të mirën
Me te bukuren
Më të ëmblën
Më të dashurën
Më të kënduarën ndonjë herë...

Pse Odiseu je ti!?

Jam Omeri në shekullin e 21
Jam pak zot e pak njeri
Kam adhurim për lulen e bukur
Vdes dhe rilind vetëm në dashuri...!

BUZËPUTHUR...

E dua pengun
E dua ta marr me vete
Dua të jetoj me të,
ato pak çaste larg!
Të ndjehem në grackë të këndshme,
sikur jam i futur në këtë të bukur lak...
E dua pengun,
E dua ta kem mes mijëra pengesash...
Dua ta kem gjithnjë e jo veç mes gërmash
Të ndjehem Buzëputhur si në një mrekulli
Mes qindra tundimesh të jem vetëm me ty...

 ©Ardi OMERI

KËNGË E STONUAR!

Të ëmblën e të hidhurën i lashë bashkë
Ti vura përpara me pak djallëzi...
I sigurt që s'do të dije dot ti ndashë,
sepse Ti do të mirën, por me të hidhurën rri...

E di,
Ti mendon që zemrën, di të lexosh!?
E di,
Ti mendon se vargun tim, di të këndosh!?

Unë të hidhurën të vura para dhe,
lashë për më pas të ëmblën time ...
Ti u përpoqe gjoja të më lexoje zemrën,
por sa keq, Ti në ndjenjë je jetime...

Sa keq, nuk ke më kohë të mësosh,
Aparenca boshe pa kuptim kohën ta mori...
Nuk ke me kohë as të mirën të shikosh,
Kënga në pa këndim u thye, të STONUAR të nxori...

PUTHJE ME BEKIMIN E ZOTIT!

E shikon atë dritë përmbi të mijat sy,
që shkëlqen si një diamant i rrallë!?
E shikon sa mirë që rri këmbëkryq aty,
sikur të gjente paqe kishte mall!?

Mbi një perlë kish hedhur vështrimin
dhe tundimi njerëzor në qenie zuri vënd...
Një erë femre i verboi shikimin...
Një aromë e padëgjuar deri atëherë, e la pa mënd!

A i sheh sytë e saj,- i thirri Perëndisë!
I sheh brenda tyre të gjitha ngjyrat e ylberit!?
Përse këtë mrekulli që Ti vetë ke qëndisë,
ke lënë jashtë syve të verbër të OMERIT!?

Oh e imja, jotja Perëndi!
Përse gjithshka dua e kërkoj tek Ti!?
Unë shumë mirë e di, Ti Je,
në çdo njërin nga ne të vetëquajturit Zot-njeri!

Atëherë më ndih’ vetëm me pak fat...
Ti them sa këndshëm si një mrekulli më zgjoi...
Ta puth hyjshëm aq sa s’mundet dhe një Perëndi
Aq, sa vetë dëshira e saj për mua ta përcëllojë...

Merre ti Yll i bukur puthjen time përmbi trup
Merre e me të kuqen e tyre mbulohu...
Më këndshëm nuk është puthur kurrë i yti frut
Me puthjet e mija hyjnore, thuaji jetës tënde,- Zgjohu...

Lundra e lundruesja...

Ti me një këmbë atje,
ku kaherë ke që je,
Sot një këmbë këtu,
ku do, dhe dëshirë ke...!

Ti në detin dhe tokën që deshe dikur,
një spirancë sigurie ke hedhur!
Sot, pasi lundrove e të lundruan,
toka të reja kërkon për koleksionin tënd të zgjedhur...

Ti mike e bukur, por pak në tru e mplakur,
që rrudhat natyrale fsheh me keq’ardhje!
Nuk di pse më sot dukesh nga jeta e rrahur
Të shoh si një anije në ikje, jo në ardhje...

Bukuria e një femre është kudo,
Në fytyrë, në buzëqeshje, në trup,
por sinqerisht më beso,-
Është më shumë në mëndje

Është ajo që pushton, ajo që tundon,
të mos shohësh rrudhat e moshës...
Ajo bën të harrosh ku realisht ti ke këmbën
Tek sheh buzëqeshjen në trurin joshës...

VDIQ MBRETI!

Se ç'mu kujtua sot për dreq,
një debat i vjetër sa një mal,
si ai që dikur ndërtoi botën
me një eshkë e me një gur strall!

Dikush na bën si Perëndi!
Dikush sikur për njerëzimin
tretet e shuhet si qiri!
Dikush jeton për tu vetësakrifikuar,
në këtë botë ku e keqja
njerëzimin ka mbuluar!

Dikush moralin që ka në mes të këmbëve,
na e vendos në piedestal!
Dikush betohet për Zotin lart
dhe është gati të therë të vetmin djalë!

Qesha, qesha, qesha shumë
Qesha dhimbshëm që të mos qaj!
Po ti more i uruar bashibozuk,
Betohesh, por s’ke bërë kurrë djalë!

Apo mos vallë nëpër rrugët e moralit,
teksa dilje e trumbetoje me të madhe,
Ke bërë dhe nuk ke rritur ndonjë djalë,
me ndonjë të pa tru e të pafajshme sorkadhe!?

Po ti që betohesh në të shkruar e në të folur
se për atdhe e të ardhme kombi jep dhe jetën!
Si ka mundësi që ishe i varfër kur të njoha unë dikur,
dhe sot veshur Armani si fizarmonike ke kuletën!?

Unë jam popull, prapë do më gënjeni!?
Po thomëni xhanëm një gjë prej të vërteti!
Unë u rrita në mes të përrallave e utopisë,
Sot jetoj në kohën,- vdiq Mbreti, rroftë Mbreti!

Vdiq mbreti?
Të rrojmë ne e të gëzojmë Ata...
Me ç’trasheguan nga mbreti!