GRI NE SHPIRT...!

Gri, si Qielli që lag Tiranën
Tiranën e skuqur e të ç’temperuar...
Gri, si Qielli i paturp që sheh nga lart,
Që hedh herë Diell e herë shi
Në këtë tokë me burra të ç’burrëruar...!

Gri, shkoj në simbiozë me natyrën...
Gri, mallkoj të Atin e të birin...
Të birin e Atit të shenjtëruar...
Gri, mallkoj të madhërishmit e vetë madhëruar...
KURVAT DHE KURVARET...
Të sapo lindur ç'virgjëruar...!

Gri e s'dua të çel në këtë stinë pa korrje...
Ku i mjeri fakir-fukara është fajtor !
Ku s'di kush është me kokë e kush pa të...
Ku dhe kuçedrat që kanë me mijëra,
kanë frikë të humbin qoftë edhe një...!!!

Gri, si ky qiell që sot lag tokën ku jam,
që sot e dje qau me vonesë...
Gri e s'dua më të çel këtu,
Ku kuçedrat qajnë engjëjt me dënesë!

Katrahure në qiell e në tokë...
Njerëz si bretkosa që dalin vetëm në lagështi...!
Popull që akoma s'di ku e si të dalë mbi ujë...
Popull që në ujë vdes pa madhështi...

©Ardi Omeri