PA TY!

 

PA TY!

 

Pa ty, asnjë ditë s'nis me Diell,

asnjë zgjim nuk agon me dritë!

Lotët nuk shihen në mëngjes,

fshihen thellë në shpirt...

 

Pa ty, asnjë ditë pa ty s'nis e bukur,

ngjan me një muzikë të stonuar.

Madje edhe shpirti rri i strukur,

në ngrohtësinë e zgjimit të vonuar...

 

Pa ty, asnjë ditë pa ty s'nis si dikur,

flokët mbi gjoks, thjeshtë një kujtim.

Aroma e epshit mbi lëkurë,

zvarritet gati në harrim...

 

Asnjë ditë s'është si atëherë,

kur me mall zgjoheshim të dy!

Agimi në Londër gdhin pa Diell,

ndoshta sepse jam vetëm, pa ty!

 

Ditet jane pa Diell çmendurisht,

si një mallkim që mardh çdo shpirt.

Nisin në muzg dhe ngrysin verbërisht,

me dënimin që dritën duhet me prit!

 

Dhe pritja të lodh, të plak,

të sëmur, të mpak...

 

©Ardi Omeri