KU JAM?!

KU JAM?!

Pak nga pak po më shqyen malli,

pak, e përditë nga pak...

Qëkur në shpirt më hyri Djalli,

Ngjaj sikur më nuk jam...

...përditë e nga pak...

Ku isha e ku jam,

ku mbeta, që asgjë më nuk kam!

Jetim mes perëndive...

Pa dashuri mes dashurive!

“Si një kopësht me lule të kuqe,

Ku erën asnjë luleje s’ja ndjen!

Një shpirt bukur plot me huqe,

por që asnje e keqe nga ato s’të vjen...

Si një marinar që s’di not,

hedhur në detin dallgë shumë...

Një i punësuar i papunë që rri kot,

në ëndrra që gjë kujt si prunë!

Jam,

S’jam...

...Jam dhe pse u treta...

Por në mijëra gërma e vargje,

peng i ëndrrave-dëshirë mbeta!

Pak nga pak po më shqyen malli,

pak, e përditë nga pak...

©Ardi OMERI